De eerste meeting tijdens mijn roadtrip was er één met de woordvoerder van Dallas’ burgemeester. Ik schreef hierover al een blogbericht met enkele communicatietips van Patricia Blasquez, ook op vlak van crisiscommunicatie was het een boeiend gesprek. Zeven juli 2016 is een zwarte dag in de geschiedenis van Dallas. Deze dag werden er 5 politieagenten doodgeschoten tijdens een betoging. Als woordvoerder beleefde Patricia Blasquez dit drama vanop de eerste rij.
Swim or sink
Het was voor Patricia de eerste keer dat ze met zo’n crisis te maken had. Ze werd ’s nachts opgebeld met het nieuws. Er is geen tijd om alles eens rustig te overlopen. Snel handelen is een absolute must tijdens een crisis. Je moet in een korte tijdsperiode zoveel mogelijk informatie verzamelen. Iets wat natuurlijk niet makkelijk is wanneer iedereen zelf tot over zijn oren in het werk zit. Hierdoor is het van cruciaal belang om strategisch te werk te gaan en je tijd efficient te beheren.
Gouden tips crisiscommunicatie.
Om niet te verdrinken in de overload aan verzoeken van journalisten moet je volgens Patricia altijd 2 vragen stellen.
- Waarover (focus & onderwerp) wil de journalist berichten?
- Wat is de deadline?
Het is dan handig om een overzicht te maken in excel. Zo kan je geordend te werk gaan en voorkom je het gevaar om door door de bomen het bos niet meer te zien.
Naast het ordenen van vragen is er volgens Patricia nog een gouden tip: je moet altijd professioneel blijven en niet stressen. Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan wanneer de volledige wereldpers jou belt, sms’t en mailt, maar het is tijdens een crisis wel noodzakelijk. Stressen lost niets op. Blijf rustig! Zeg desnoods tegen journalisten dat je voorlopig geen antwoorden hebt en je zal terugbellen. Vandaar ook dat een lijst zo belangrijk is.
14 dagen na de shootings
Zoals bij iedere crisis gaat het allemaal snel en is de vraag naar nieuws de eerste uren erg hevig. Het interview (22 juli) vond 14 dagen later plaats. De hectiek is achter de rug. Het drama krijgt minder aandacht van de wereldpers. De vragen die ze nu nog krijgt, gaan vooral over het onderzoek dat nu gaande is. Deze worden hoofdzakelijk gesteld door lokale media. De nationale pers heeft het nu waarschijnlijk te druk met de presidentsverkiezingen en de conventies.
Concurrentie tussen zenders
Wat mij nog zal bijblijven zijn de ervaringen van Patricia met het gedrag van de (inter)nationale media. Zij had de onderlinge concurrentie zwaar onderschat. Zo kreeg Patricia tijdens een liveinterview met de burgemeester telefoon van een concurrerende zender met de vragen: waarom zij het interview niet kregen, of het huidige interview nog lang ging duren, of ze nog een scoop voor hen hadden, … De journalist aan de lijn deed er alles aan om het interview zo snel mogelijk af te ronden en een interview op hun kanaal te krijgen. De strijd tussen de media maakte het voor Patricia niet altijd makkelijker. Je moet steeds een goed evenwicht zoeken en alle koekjesmonsters trachten een stukje van de koek te geven. Een pro-actieve stijl is daarom nog steeds de beste manier om tijdens een crisis te communiceren. Je kan maar beter de boodschap zelf in handen houden. Je maakt beter zelf de koek dan dat de media zelf naar ingrediënten moet zoeken.
Benieuwd naar meer verhalen en tips? Neem contact met mij op. Binnenkort lanceer ik een e-book en een presentatie over mijn avontuur.
